دانلود رایگان مقاله تغییر ساختار صنعت هتل داری در چین

چکیده

        این مقاله ساختار و چالش هایی که صنعت داخلی هتل داری در چین در آغاز دهه دوم قرن بیست و دوم با آن روبروست را توصیف می کند. به پیشرفت هایی که به دست آمده است و افزایش بین المللی شدن این صنعت و زنجیره ای شدن آن در چین را  زمانی که شروع به جمع آوری سرمایه های خارجی نمودند و دوره ای از ترکیب و ادغام زنجیره های مبتنی بر خارجیان را آغاز کردند مورد توجه قرار می دهد. تحلیلی از تعادل بین تقاضا و عرضه برای شهرهای مختلف از سراسر چین ارائه شده است. چالش های پیش روی صنعت داخلی چین و برای هتل های زنجیره ای خارجی فعال در چین، دسته بندی می شود و تفسیری برای هر یک از این دسته ها ارائه می شود.

1. معرفی

        تمرکز این مقاله، صنعت هتل داری در چین، اندازه اش، ساختار و ویژگی های منحصربه فردش است- فاکتورهایی که امروزه در حال شکل گیری در صنعت گردشگری جهانی و برپایی ضیافت و به نوبۀ خود تاثیرگذاری بر گردشگری و آموزش و پژوهش برپایی ضیافت به عنوان صنعتی که در سطح بین الملل دامنه اش در حال افزایش است می باشد. این مقاله از چهار بخش تشکیل شده است: اول، مروری بر صنعت هتل داری در چین، دوم، وضعیت برندهای هتل-های بین المللی در چین، سوم، توسعۀ برندهای هتل داری داخلی در چین و سرانجام شناسایی موضوعات تحقیق مرتبط با صنعت هتل داری در چین. 

        در حالی که این مقاله  با دورۀ 1980 تا 2012 در ارتباط است شایان ذکر است که صنعت هتل داری در چین، سابقۀ طولانی دارد. Xu (2012) اشاره می کند که  (Sui (c 581–618 AD و (Tang (c 618–907 AD سلسله هایی در چین باستان، توسعه قابل توجهی در هتل ها، تعداد و اندازه دادند (هم در بخش دولتی و هم خصوصی)، که از نسل قبلی شان پیش گرفتند. این تاریخ طولانی برای وجود مُدهای ایجاد شدۀ عملی، الگوهای ضیافت های تجاری و شیوه های خدمات غذایی که هرگز به طور کامل در طی دورۀ مائوئیستی (1949-1976C) از میان نرفت و دوباره کشف گردید و برای نیازهای قرن 21ام بهبود داده شد دارای اهمیت است. بسیاری از این شیوه های باستانی نگرانی های سازگاری را با مسائل جاری نشان می دهند. (Xu (2012 به ظهور برندسازی با حضور علامت های هتل در همه جا در طول سلسلۀ یوان اشاره دارد در حالی که در طول سلسله های (Ming (1368–1644 AD و Qing (1644–1911 AD) پذیرش، رستوران ها و اتاق های خوبی تأسیس شد. 

2. مروری بر صنعت هتل داری در چین 

2.1 تعداد هتل ها و اتاق های هتل

         همان طور که آشکار است، صنعت گردشگری و برپایی ضیافت چینی، توسعۀ خارق العاده ای را از اصلاحات اقتصادی که در سال 1978 آغاز شد  تجربه کرد. در 35 سال گذشته از سال 1978 تا 2012، توسعۀ بخش مسکن چین، انعکاس گذار اقتصادی و صعود چین در اقتصاد جهانی به عنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان بر اساس مجموع تولید ناخالص داخلی بوده است. تقریباً سه دهه رشد اقتصادی بی سابقه ای وجود داشته است که رشد سالانه دو رقمی برای این دوره دیده می شود و به معنای واقعی کلمه میلیون ها انسان را از فقر نجات داده و طبقۀ متوسط جدیدی را با آرمان هایی مشابه این کشورهای توسعه یافته ایجاد کرد (Zeng & Ryan, 2012). 

         در آغاز این دوره از توسعه، هتل های چینی، به دلیل سفرهایی که در ابتدا، محدود به نیازهای سیاسی بود تعداد کمی بودند Zhang, Pine, & Lam, 2005)). از لحاظ توسعۀ هتل داری، لحظۀ کلیدی ایجاد یکی سیستم امتیازدهی ستاره ای در سال 1988 بود که برای اولین بار در چین مقایسه و معیار هتل های سراسر کشور بود. هم چنین یک سیستم بهتر جمع آوری داده مجاز شد و آمارها در 30 سال گذشته نشان می دهد که متوسط سالانه تعداد املاک در حدود 20 درصد افزایش داشته و با بالاترین افزایش درصد سالانه در سال 1991 (36.34%)، 1994 (31.2%) و 2000 (57.99%) می شود. با این وجود در سال 2010، به دلیل رکود در بخش بزرگی از اقتصاد جهانی، چین کاهش 6.15% را در تعداد دارایی هایش تجربه کرد، با این حال 13991 هتل ستاره دار همان طور که در جدول 1 نشان داده شده است داشت. با این حال، تعدا اتاق های هتل همان طور که در جدول 2 نشان داده شده، هنوز به صورت پیوسته در حال افزایش است، و داده ها، در این بخش، فرآیند اصلاح ساختاری را به صورت جزئی که در 2010 آغاز شد را توضیح می دهند و سخت گیری مقررات متناظر با هتل سبز (Green Hotel) اصلاح می شود که بهبود اثرات محیط زیست و کیفیت هتل را جستجو می کند(China National Tourism Administration, 2011a) .  

        جدول 2 بررسی دقیق تری را برحسب سهم نسبی عرضۀ اتاق هایی که دارای درجه بندی ستاره ای هستند نشان می دهد. در سال 1991، دستۀ "تک ستاره"، 9.34% از سهم کل اتاق های هتل را داشته، اما تا سال 2010 این رقم کمتر از 1 درصد شد. این مورد، در خود ماهیت اولیۀ منابع در دسترس صنعت هتل داری در چین برحسب امکانات اولیه و هزینۀ نسبی کم سرمایه گذاری های کارآفرینان اولیه جهت پاسخ به رشد در تقاضای داخلی را منعکس می کند. به همان اندازه سهم هتل های "دو ستاره" در همان بازۀ زمانی از 33 درصد به 18 درصد کاهش یافته است. با این وجود، برای دورۀ طولانی، هتل های دو ستاره، در حدود یک سوم کل سهم اتاق های هتل را به خود اختصاص داده بودند و این مورد از سال 2008 سهمش اساساً کاهش یافته است National Tourism Administration, 2011b).  (China. 

       در انتهای دیگر مقیاس، هتل های پنج ستاره همواره حدود 7 تا 10 درصد اتاق ها را در سراسر دورۀ سی ساله دارا بودند اخیراً این سهم تا 12 درصد افزایش یافته است. به همان اندازه هتل های "چهار ستاره" به طور قابل توجهی سهم شان از حدود 13 درصد در سال 1991 تا 26 درصد در سال 2010 افزایش یافته است. با پی بردن به افزایش تعداد اتاق های سه ستاره هتل ها، بدیهی است که کیفیت ارائه اتاق در چین نه تنها در تعداد هتل ها هم چنین در تعدا اتاق ها با رشد فزاینده ای در کیفیت اتاق ها در سال های اخیر همراه بوده است. تعدادی دلیل برای این آمار وجو دارد، یکی، رشد اهمیت گردشگری بین المللی و داخلی است. 

2.2 رشد در تقاضا 

        در ابتدا، در این دوره سیاست گردشگری ملی به یک نیاز برای جذب گردشگران بین المللی برای به دست آوردن ارز جهت توسعۀ اقتصاد ملی متمایل شد. از این رو، منابع متعهد به ساخت سرویس های مسافرتی، توسعۀ زیرساخت ها و افزایش ظرفیت هتل ها برای تأمین تقاضای گردشگر خارجی شدند. در نتیجه در مرحلۀ اولیۀ اصلاح اقتصادی، بخش هتل داری در ابتدا تمایل به ارائه خدمت به تقاضاهای خارجی را داشت چون استانداردهای بین-المللی امکانات هتل، در تأمین کوتاه مدت، در طول دهۀ اول گذار اقتصادی بود. با افزایش های بعدی گردشگری داخلی در چین، تقاضاکنندگان برای بخش هتل از گرایش بخش خارجی به یکی از بازارهای سفر های داخلی تغییر کرد اما تقاضاهای خارجی به دلایل دیگری که به سادگی در آمار تعداد هتل ها و  اتاق ها نشان داده شده، مهم باقی ماند. 

         شکل 1، رشد گردشگر بین المللی را با ورود خارجیانی که شب در چین اقامت داشته اند از 1978 تا 2010 اندازه گیره کرده و نشان می دهد. این توسعۀ قابل توجه گردشگری بین المللی از 716000 خارجی در سال 1978 تا 55.7 میلیون گردشگر خارجی با اقامت شبانه در سال 2010 را نشان می دهد. همان طور که اشاره شد، تقاضاهای خارجی محرک اصلی برای سفر چین و اقامت در اولین دهۀ گذار اقتصادی چین بود و بنا به دلایلی مهم نیز بود. برای اولین بار، این صنعت در سروکار داشتن با مشتریان خارجی و تقاضاهایشان تجربه و تخصص می یابد، در نتیجه یک فرهنگ مهمان گرا که اگر شیوۀ قبلی کسب و کار چینی در دورۀ مائوئیست نبود مسلماً در حال حاضر وجود نداشت شروع شد. دوم، جذب علاقه و سرمایه گذاری از هتل های زنجیره ای غربی و مستقر در هنگ-کنگ و سنگاپور بود و هم چنین گروه هتل هایی که شیوه شان معیاری برای صنعت داخلی شد. سوم، تقاضایی برای پرسنلی که در زبان و هم چنین مهارتهای فنی آموزش دیده بودند ایجاد شد و بنابراین مجبور به رشد دوره دانشگاهی و کمک به تأسیس مدارس، دانشکده ها و دپارتمان ها در گردشگری و ضیافت در آموزش عالی شد. چهارم، امکان منتقل کردن بسیاری از درس های یاد گرفته شده به مرحلۀ بعدِ توسعۀ صنعت هتل داری به وجود آمده را ممکن ساخت که رشدی در هتل های زنجیره ای برای تأمین تقاضای داخلی بود، بسیاری که با طرح های سرمایه گذاری خصوصی داخلی جدید به دست آمده به شرح زیر بحث می شود.

Abstract

       This paper describes the structure and challenges facing the domestic Chinese hotel industry at the start of the second decade of the twenty-first century. It notes the progress that has been made and the increasing internationalization of the industry and Chinese chains as they commence to raise capital overseas and begin a period of mergers and acquisitions of foreign based chains. An analysis of the balance between demand and supply is provided for different cities throughout China. The challenges facing the Chinese domestic industry and for foreign chains operating in China are classified and a commentary is provided for each of these categorisations.

1. Introduction

        The focus of this paper is the hotel industry in China, its size, structure and unique characteristics—factors that today are shaping the global tourism and hospitality industry and in turn impacting world tourism and hospitality education and research as the industry becomes increasingly international in its scope. The paper comprises four parts: first, an overview of China's Hotel Industry, second, the status of international hotel brands in China, third, domestic Chinese hotel brand development, and finally an identification of research issues related with China's hotel industry.

        While this paper relates to the period 1980 to 2012 it is worth noting that the Chinese hotel industry has long antecedents. Xu (2012) notes that the Sui (c 581–618 AD) and Tang (c 618–907 AD) dynasties in ancient China saw a significant development of hotels, (both government-run and private), in number and size, that far surpassed any previous generation. This long history has significance for there exist long established modes of practice, patterns of commercial hospitality and practices of food service that never wholly vanished during the Maoist period (1949–c. 1976) and which are being rediscovered and modified to meet the needs of the 21st century. Many of these ancient practices indicate concerns consistent with current issues. Xu (2012) notes the emergence of branding with the ‘presence of hotel signs everywhere’ during the Yuan dynasty (c 1271–1368 AD) while during the Ming (1368–1644 AD) and Qing (1644–1911 AD) dynasties the themed area of reception, restaurants and rooms was well established.

2. Overview of China's hotel industry

2.1. Numbers of hotels and hotel

       rooms As generally recognized, the Chinese tourism and hospitality industries have experienced phenomenal development since economic reform was initiated in 1978. In the past 35 years from 1978 to 2012, the development of China's lodging sector has mirrored the economic transition and ascent of China in the global economy as China attained the position of the world's second largest economy in terms of total Gross Domestic Product. It has been three decades of almost unprecedented economic growth, which has seen double digit annual growth for much of this period, and which has lifted literally millions of people out of poverty and created a new middle class with aspirations similar to those of developed nations (Zeng & Ryan, 2012).

         At the commencement of this period of development, China's hotels were few in number, with travel having been primarily restricted to that associated with political needs (Zhang, Pine, & Lam, 2005). In terms of hotel development, a key moment was the establishment of a star rating system in 1988, which for the first time in China permitted comparison and benchmarking of hotels across the nation. It also permitted a better system of data collection, and statistics indicate over the last 30 years an annual average increase in the number of properties of about 20%, with the highest annual percentage increases being in 1991 (36.34%), 1994 (31.2%) and 2000 (57.99%). In 2010 however, due in large part to the global economic recession, China experienced a reduction of 6.15% in the number of properties, yet still had 13,991 star rated hotels as shown in Table 1. Nonetheless, the number of hotel rooms still continued to increase, as shown in Table 2, and the data are, in part, also partially explained by a process of structural reform that commenced in 2010 and a tightening of regulations associated with The Green Hotel reforms that sought to improve environmental impacts and quality of hotel provision (China National Tourism Administration, 2011a).

           Table 2 bears closer examination in terms of the relative share of the supply of rooms that each star grading possesses. In 1991 it can be seen that the category, “One Star” accounted for 9.34% of the total stock of hotel rooms, but by 2010 this figure was less than 1%. In itself this reflects the early nature of the resources available to the Chinese hotel industry in terms of its inheritance of basic facilities and the initial relatively low cost investments of early entrepreneurs responding to an embryonic growth in domestic demand. Equally the share of “Two Star” hotels has fallen in the same period from 33% to just 18%. However, for much of the period “Two Star” hotels accounted for about one-third of the total stock of hotel rooms, and it is only since about 2008 that its share has radically fallen (China National Tourism Administration, 2011b).

          At the other end of the scale “Five Star” hotels have consistently retained about 7 to 10% of rooms throughout the thirty year period, but very recently this share has increased to 12%. Equally “Four Star” hotels have significantly increased their share of the rooms from about 13% in 1991 to 26% in 2010. Taken with the increase in rooms to be found in “Three Star” hotels it is evident that the quality of hotel provision in China has not only increased in numbers of hotels, but also in rooms, with an accelerated growth rate in better quality rooms in recent years. A number of reasons account for this, one of which is the growing importance of international and domestic tourism.

2.2. Growth in demand

         Initially in this period national tourism policy was oriented to a need to attract international tourists to earn hard currency for national economic development. Hence resources were committed to build travel services, develop infrastructure and increase hotel capacity to meet overseas tourist demand. Consequently in the early phase of China's economic reform, the hotel sector was primarily orientated toward serving an overseas demand because hotel facilities of international standards were in short supply during the first decade of economic transition. With the subsequent rise of domestic tourism in China, the demand drivers for the hotel sector have shifted from an overseas-orientation to the one related to a domestic travel market, but overseas demand remains important for reasons other than those simply caught in statistics of numbers of hotels and rooms.

          Fig. 1 illustrates international tourism growth measured by overseas arrivals with overnight stays in China from 1978 to 2010. This shows the remarkable international tourism development from 716,000 overseas arrivals in 1978 to 55.7 million international tourists with overnight stays in 2010. As noted, overseas demand was the primary driver for China's travel and lodging consumption in the first decade of China's economic transition, and was important for a number of reasons. First it developed within the industry an experience and expertise in dealing with overseas clientele and their demands, thereby initiating a guest oriented culture that arguably was not present in prior Chinese business practices of the Maoist period. Second, it attracted interest and investment from western hotel chains and those based in Hong Kong and Singapore, and those hotel groups and their practices became benchmarks for the domestic industry. Third, it created a demand for trained personnel possessing language as well as technical skills, and thus impelled a growth in university degree courses and helped to establish Schools, Faculties and Departments in tourism and hospitality higher education. Fourth, it became possible to transfer many of the lessons learnt to the next stage of hotel development, which was a growth in hotel chains meeting domestic demand, much of which was being met by new domestic private enterprise initiatives as discussed below.

چکیده

1. معرفی

2. مروری بر صنعت هتل داری در چین 

2.1 تعداد هتل ها و اتاق های هتل

2.2 رشد در تقاضا 

2.3 سرمایه گذاری هتل های خارجی: از سرمایه گذاری مشترک به سوی سرمایه گذاری های داخلی

2.4 صنعت داخلی و پاسخ آن

2.5 تفاوت های منطقه ای در چین

3. دورنمایی از هتل داری

4. موضوعات مرتبط با صنعت هتل داری در چین

4.1 دورنمای اقتصادی

4.2 دورنمای مدیریتی

4.3 دورنمای بازاریابی

4.4 دورنمای توسعۀ پایدار

5. نتیجه گیری

منابع

Abstract

1. Introduction

2. Overview of China's hotel industry

2.1. Numbers of hotels and hotel rooms

2.2. Growth in demand

2.3. Overseas hotel investment: From joint ventures to domestic led investment

2.4. The domestic industry and its response

2.5. Regional differences within China

3. Summary of hotel prospects

4. Research issues related with China's hotel industry

4.1. Economic perspectives

4.2. Management perspectives

4.3. Marketing perspectives

4.4. Sustainable development perspective

5. Conclusions

References