دانلود رایگان مقاله هماهنگی کانال و توزیع سود در یک زنجیره تامین سه لایه مسئولیت اجتماعی

چکیده

       این مقاله به تحلیل هماهنگی زنجیره تامین تولید کننده- توزیع کننده-خرده فروش می پردازد، که در آن تولید کننده مسئولیت اجتماعی شرکت ها (CSR) را به نمایش می گذارد. در تنظیمات بازی تولید کننده-استکلبرگ، مقاله یک فرایند قرارداد- چانه زنی را برای حل و فصل تضاد کانال و توزیع سود مازاد در میان اعضای کانال را پیشنهاد می کند. فرآیند قرارداد- چانه زنی متشکل از دو چانه زنی نش- تخفیف قیمت عمده فروش است. یکی بین توزیع کننده و خرده فروش بر اساس نتیجه آن بین توزیع کننده و تولید کننده. اگر چه روند چانه زنی -قرارداد درگیری کانال را کاهش می دهد و سود مازاد را توزیع می کند، قیمت عمده فروشی کاملا متفاوت از زنجیره تامین حداکثر کننده خالص سود است. قیمت عمده فروشی تولید کننده کمتر از هزینه های تولید نهایی آن بالاتر از آستانه CSR است. حتی برای عمل CSR سنگین تولیدکننده منفی است. بنابراین، سود تولید کننده ممکن است منفی باشد. رفتار قیمت عمده فروشی توزیع کننده مشابه رفتار تولید کننده اما برای آستانه بالاتری از CSR است.

1. مقدمه

       هماهنگی از طریق همکاری برای بهبود عملکرد در گستره کانال ضروری است به دلیل آنکه پتانسیل تحقق بخشیدن به نفع سود قابل توجهی را ارائه می دهد. برای هماهنگی زنجیره تامین، قراردادهایی در میان تصمیم گیرندگان غیر متمرکز طراحی می شوند به طوری که تفاوت بین نتیجه یک تصمیم متمرکز و یک تصمیم غیر متمرکز بتواند خنثی شود. هدف اساسی پشت طراحی یک قرارداد هماهنگی تشویق اعضای کانال غیر متمرکز به عمل منسجم با یکدیگر است. انواع قراردادهای سمت پرداخت (به عنوان مثال تخفیف مقداری (لی و لیو، 2006)، تعرفه دو بخشی (گورینگ، 2012؛ موداک و همکاران 2015c)، به اشتراک گذاری درآمد (پاندا، 2013a، 2014a)، تخفیف فروش (وانگ و همکاران، 2009)، بازخرید (دینگ و چن، 2008)، گزینه های اعتباری (دو و همکاران، 2013)، تعهد به خرید مقدار (ژانگ و همکاران، 2011)، پست در تخفیف (ساها و همکاران، 2015)، و غیره در زنجیره تامین به عنوان شیوه هایی برای کاهش درگیری کانال استفاده شده اند. این قراردادها از لحاظ بندهای قراردادی میان اعضای کانال متفاوت هستند و در درجه اول به مقدار، زمان، کیفیت و قیمت ارتباط دارند.

         CSR شکلی از خود مقرراتی شرکت است که در حال حاضر تعریف منحصر به فردی ندارد. به طور گسترده CSR را می توان به عنوان دکترینی تعریف کرد که به ترویج نظارت اجتماعی گسترش یافته توسط شرکت ها و سازمان ها می پردازد. CSR نشان می دهد که شرکت ها مسئولیت ها نسبت به یک گروه وسیع تر از ذینفعان (مشتریان، کارکنان و به طور کلی جامعه) علاوه بر تعهدات مالی مرسوم خود به سهامداران را می پذیرند. در محیط فعلی کسب و کار جهانی CSR در حال حاضر یک عامل تعیین کننده در انتخاب مصرف کننده و مشتری است، که شرکت ها نمی توانند از آن چشم پوشی کنند. با توجه به نتایج یک نظرسنجی جهانی در سال 2002 توسط ارنست و یانگ، 94 درصد از شرکت ها بر این باورند که توسعه یک استراتژی CSR می تواند مزایای کسب و کار واقعی را ارائه کند، با این حال فقط 11 درصد پیشرفت قابل توجهی در اجرای استراتژی در سازمان خود داشته-اند. مدیران ارشد 147 شرکت در طیف وسیعی از بخش های صنعت در سراسر اروپا، امریکای شمالی و استرالیا برای این نظرسنجی مورد مصاحبه قرار گرفتند. این نظر سنجی به این نتیجه رسید که مدیران عاملبا وجود افزایش فشار برای در نظر گرفتن مسائل اخلاقی، اجتماعی و زیست محیطی در فرایندهای تصمیم گیری کنند، قادر به تشخیص مزایای اجرای استراتژی CSR نیستند. برای مثال، در مسئله اجتماعی، بزرگترین خرده فروش پوشاک GAP اذعان به هزینه های شرایط کاری غیر استاندارد آن در بیش از 3000 کارخانه در سراسر جهان دارد (مریک، 2004). نایک اغلب برای کار غیر انسانی و شیوه های کسب و کار در کارخانه تولید آسیایی متهم است (امیشی و همکاران، 2008). برای مسائل زیست محیطی، در سال 2009 یک گروه از 186 سرمایه گذار نهادی با دارایی 13 تریلیون دلار بیانیه ای را امضا کردند. این بیانیه جهت هایی را برای مقابله با گرم شدن کره زمین و گازهای گلخانه ای ارائه می دهد (اکونومیست، 2009). پژوهش نشان داده است که برنامه های CSR شرکت 70٪ از تمام تصمیمات خرید مصرف کننده را تحت تاثیر قرار می دهند، و بر بسیاری از سرمایه گذاران و کارکنان نیز در انتخاب خود از شرکت ها اثر گذار هستند. شواهد تجربی اخیر نشان می دهد که مشتریان حاضر به پرداخت قیمت بالاتری برای محصولات با ویژگی های CSR هستند (آگر و همکاران، 2003). تجزیه و تحلیل نظری و تجربی مدرن نشان می دهد که شرکت ها می توانند به شکل استراتژیک در فعالیت های مسئولیت اجتماعی شرکت برای افزایش سود خصوصی دخیل شوند. با توجه به اینکه سهامداران شرکت ها ممکن است برای تلاش های اجتماعی شرکت ها ارزش قائل باشند، شرکت می تواند مزایای اضافی را از افزایش اعتبار شرکت ها و توانایی تولید سود توسط افتراق محصول خود به دست آورد. به عنوان یک نتیجه بسیاری از مارک های بین المللی پیشرو مانند Walmart، نایک، آدیداس، GAP مجبور به گنجاندنCSR  در زنجیره های تامین پیچیده خود بوسیله یک مرامنامه شده اند (آمایشی و همکاران، 2008).

          این مقاله در نظر دارد دو حوزه ی تحقیقاتی را ادغام کند، CSR و هماهنگی کانال در یک زنجیره تامین سه پله ای که متشکل از یک تولید کننده، توزیع کننده و خرده فروش است. علاوه بر انگیزه سود خالص تولید کننده قصد افزایش رفاه ذینفعان را با نمایش CSR دارد. در تنظیمات بازی تولید کننده-استاکلبرگ مقاله یک فرآیند چانه زنی –قرارداد را برای حل و فصل درگیری کانال و توزیع سود مازاد در میان اعضای کانال پیشنهاد می کند. در روند چانه زنی -قرارداد تولید کننده ابتدا تخفیف قیمت عمده فروشی به توزیع کننده می دهد و با توزیع کننده برای سهم سود چانه می زند. بر اساس سود متوسط، توزیع کننده تخفیف قیمت عمده فروشی را می  دهد و با خرده-فروش برای سهم سود چانه می زند. در هنگام تدوین مدل به جای توجه به فعالیت های CSR تولید کننده مقاله اثر CSR را در قالب مازاد مصرف کننده در سود تولید کننده در نظر می گیرد. بنابراین، تولید کننده مسئول اجتماعی سود خالص خود را به علاوه سهمی از مازاد مصرف کننده که از سهامداران خود به آن تعلق می گیرد حداکثر می کند (لامبرتینی و تامپیری (2010)، گورینگ (2007، 2008)، کوپل و برند (2012)). اصل اساسی این مقاله بر اساس مقاله کلاسیک ویکرز (1985) است و از این رو نتیجه، از نتیجه ویکرز مبنی بر اینکه شرکت حداکثر کننده غیر انتفاعی ممکن است سود بالاتری را نسبت به حداکثر کنندگان سود کسب کنند پشتیبانی می کند. در اینجا هدف تولیدکننده شرکت در CSR و پیدا کردن اثراتی است که CSR به ارمغان می آورد است. نتیجه این مقاله نشان می دهد که زمانی که تولیدکننده بیشتر از سود بر CSR تمرکز می کند، سود کل آن همیشه بالاتر از سود خالص است. از سوی دیگر، کانال رفتار رقابتی تری نسبت به زنجیره تامین حداکثر کننده سود خالص توسط نمایش CSR دارد به دلیل آنکه خروجی بیشتری را با تنظیم قیمت پایین تر تولید می کند. یعنی، قیمت عمده فروشی تولید کننده متفاوت از قیمت زنجیره تامین حداکثرکننده سود خالص رفتار می کند. CSR تاثیر قابل توجهی بر قیمت عمده فروشی دارد ممکن است کمتر از هزینه تولید نهایی و یا حتی برای فعالیت CSR سنگین منفی باشد. اگر چه سود کل اعضای کانال افزایش می یابد، سود خالص ممکن است صفر یا کمتر باشد که مطلوب نیست. بنابراین، برای سود خالص قابل قبول و برای نمایش مسئولیت اجتماعی باید حدی از CSR وجود داشته باشد که تا آن حد شرکت بتواند CSR را انجام دهد.

2. بررسی ادبیات موضوع

          اگرچه استفاده از قرارداد هماهنگی برای کاهش حاشیه رانی دوبل در زنجیره تامین دو پله به طور گسترده بررسی شده است، مدل هایی که به حل و فصل درگیری کانال در زنجیره تامین سه پله ای پرداخته باشند به ویژه کمتر هستند. در عمل حل و فصل درگیری کانال در یک زنجیره تامین سه لایه با استفاده از قرارداد هماهنگی از یک زنجیره تامین دو لایه سخت تر است. هنگامی که تعداد پله ها افزایش می یابد، اهداف به حداقل رساندن هزینه / به حداکثر رساندن سود افزایش می یابند. در نتیجه، بُعد فضای راه حل افزایش می یابد و هماهنگی کانال با استفاده از قرارداد پیچیده تر می شود. همچنین، زمانی که نوبت به انجام هر گونه قرارداد هماهنگی برای اعضای کانال می-رسد بسیاری از مشکلات باقی می مانند. به عنوان مثال محدودیت های جغرافیایی، مشکلات اداری، اندازه گیری عملکرد و انگیزه در اشکال فردی بر اساس دیدگاه های محلی، محصولات تبادلی پویا و مانند آن (کاندا و دشماخ 2008). با تمرکز بر روی زنجیره تامین چند پله ای مانسون و روزنبلات (2001) زنجیره تامین کننده- تولید کننده- خرده فروش را توسعه داده اند و هماهنگی کانال را با استفاده از تخفیف مقدار بررسی کرده اند. جابر و همکاران (2006) مدل مانسون و روزنبلات را با فرض تابع سود، تقاضای وابسته به تخفیف و به اشتراک گذاری سود گسترش داده اند. جابر و همکاران (2010) یک زنجیره تامین سه پله ای را با بهبود مستمر بر اساس یادگیری را مطالعه کرده اند. ساها و همکاران (2013) یک مساله هماهنگی زنجیره تامین سه پله ای را در نظر گرفته اند، جایی که تقاضا در قیمت خطی می باشد. آنها ایمیل در تخفیف و تخفیف مستقیم رو به پایین را برای هماهنگی کانال استفاده کرده اند. جابر و گویال (2008) هماهنگی مقدار سفارش را در یک زنجیره تامین سه لایه بررسی کرده اند، جایی که آنها اجازه بیش از یک عضو در هر رده را داده اند. دینگ و چن (2008) قرارداد بازخرید انعطاف پذیر را برای هماهنگ کردن یک زنجیره تامین سه سطحی استفاده کرده اند، که در آن سود در میان اعضای کانال آزادانه تقسیم شده است. پاندا و همکاران (2014) به اشتراک گذاری هزینه اختیاری را به عنوان قرارداد هماهنگی برای زنجیره ی تولید کننده- توزیع کننده-خرده فروشی استفاده کرده اند که با محصول فاسد شدنی سر و کار دارد. آنها فرض کردند که تولید کننده و توزیع کننده تشکیل یک ائتلاف می دهند و ائتلاف هزینه در دسترس خرده فروش را سهیم می شود. مدک و همکاران (2015a) یک زنجیره تامین سه لایه را در نظر گرفته اند، که در آن در پایین دست دو خرده فروش بازی کورنوت، کولوژن و استکلبرگ را بازی می کنند. آنها از تعرفه دو بخشی و فرانشیز برای هماهنگی کانال استفاده کرده اند و تجزیه و تحلیل اولویت را برای ترجیح همه اعضای کانال از رفتار بازی انجام داده اند.

          اگر چه یک محتوای غنی در ملاحظات CSR در شرکت فردی در یک زنجیره تامین وجود دارد، استفاده از CSR در کل زنجیره تامین در دو دهه گذشته پدید آمده است. مورفی و پویست (2002) یک زنجیره تامین CSR را در نظر گرفته اند و یک رویکرد مسئولیت کل را با اضافه کردن مسائل اجتماعی به اقتصاد سنتی پیشنهاد کرده اند. از طریق یک مطالعه موردی مطالعه و بررسی کارتر و جنینگز (2002) ضرورت توجه به CSR در تصمیم گیری زنجیره تامین را توضیح داده اند. با استفاده از داده های نمونه فرانسوی اگرون و همکاران (2012) چند وضعیت را یافتند، که منجر به مدیریت زنجیره تامین پایدار موفق می شوند. برای یک شبکه زنجیره تامین سازگار با محیط زیست کروز (2008) شرط تعادل را با استفاده از رویکرد تصمیم گیری چند معیاره ترسیم کرده است. کروز و واکولبینگر (2008) این مدل را به تنظیمات چند دوره ای برای اندازه گیری اثرات طولانی مدت CSR گسترش داده اند. هسو و چانگ (2008) یک شبکه زنجیره تامین مسئول اجتماعی را در نظر گرفته اند و نشان داده اند که اشتراک گذاری مسئولیت اجتماعی از طریق انتقال پولی منجر به بهینه سازی کانال می-شود. پاندا و همکاران (2014) یک زنجیره تامین دو پله ای را توسعه داده اند، که در آن یا تولید کننده یا خرده فروش CSR را انجام می دهد و از تخفیف مقدار، جهت هماهنگی زنجیره استفاده کرده اند. ساواسکان و همکاران (2004) بر شناسایی زنجیره تامین حلقه بسته مسئولیت اجتماعی که در تولید محصول و بازسازی درگیر است متمرکز شده اند. کروز (2009) یک چارچوب سیستم پشتیبانی تصمیم گیری را برای مدل سازی و تجزیه و تحلیل شبکه زنجیره تامین CSR توسعه داده است. نی و همکاران (2010) یک زنجیره تامین CSR دو لایه را با فرض اینکه هزینه CSR عضو کانال بالا دست غالب با عضو کانال پایین دست از طریق قرارداد قیمت عمده فروشی به اشتراک گذاشته شده است توسعه داده اند. نی و همکاران (2012) با این فرض که هر عضو کانال دارای هزینه CSR فردی است یک زنجیره تامین دو پله ای را توسعه داده اند. آنها اثرات تعاملات استراتژیک بین اعضای کانال تحت تنظیمات نظری بازی را مورد بررسی قرار داده اند. هسو (2014) از یک قرارداد به اشتراک گذاری درآمد جدید برای هماهنگ کردن یک زنجیره تامین CSR استفاده کرده است. با توجه به داده های نمونه فرانسوی کریفو و همکاران (2015) تجزیه و تحلیل کرده اند که چگونه ترکیب های مختلف از CSR بر عملکرد اقتصادی اثر می گذارند و نتایج را بر اساس کیفیت CSR و مقدار CSR مقایسه کرده اند. در این راستا آثار مدک و همکاران (2015b)، چن و اسلوتنیک (2015)، دینگ و همکاران (2015)، سوبرامانیان و گاناسکاران (2015) شایان ذکر می باشند.

         چانه زنی به شرایطی اشاره دارد که در آن دو یا چند بازیکن، فرصت همکاری در سود متقابل را با بیش از یک شیوه دارند. دو جریان تحقیق، رویکرد بدیهی و رویکرد استراتژیک، و استفاده از تئوری چانه زنی وجود دارد. رهیافت بدیهی نیاز دارد راه حل حاصل مجموعه ای از بدیهیات را دارا باشد، در حالی که در رویکرد استراتژیک نتیجه با مفهوم تعادل کامل زیر بازی پیش بینی می شود. چانه زنی در عمل رابطه ای است که شامل چانه زنی بر سر شرایط تجارت مانند چانه زنی برای جبران خسارت، قیمت عمده فروشی و غیره است. گورنانی و شی (2006) برای مطالعه یک زنجیره تامین کسب و کار به کسب و کار از یک مدل چانه زنی نش عمومی استفاده کرده اند. کهلی و پارک (1989) ابتدا از چانه زنی در زنجیره تامین، که در آن خریدار و فروشنده بر سر شرایط قرارداد تخفیف مقدار در یک محیط EOQ با استفاده از رویکرد کلایی و اسموردینسکی(1975)  مذاکره می کنند استفاده کردند. مدل کلایی و اسموردینسکی (1975) نشان می دهد که هر دو طرف به یک اندازه مازاد سیستم برای دستیابی به هماهنگی کانال را به اشتراک می گذارند. شو (2011) از چارچوب چانه زنی نش برای یک زنجیره تامین سبز به منظور بررسی مشکل مذاکرات میان تولید کنندگان و تامین کنندگان تدارکات معکوس برای توافقنامه های همکاری تحت مداخله دولت استفاده کرده است. گان، ستی، یان (2011) قرارداد هماهنگی را در سه حالت مختلف برای یک زنجیره تامین با عامل ریسک گریز بررسی کرده اند. آنها بررسی کردند که قرارداد آنها راه حل چانه زنی نش را برای مورد بدست می دهد، که در آن تامین کننده و همچنین خرده فروش مطلوبیت مورد انتظار خود را حداکثر می کنند. خلاصه ای از مدل های چانه زنی تعاونی در زنجیره تامین را می توان در مقاله مروری ناگاراجان و سوسیک (2008) یافت. در این راستا آثار پاندا (2013a، b، 2014b)، ایرتراگوال و وو (2001) شایان ذکر می باشند.

       اهداف این مقاله تفاوت قابل توجهی با آثار قبل به شرح زیر دارند. اول، تحقیقات قبلی CSR، اثرات CSR در زنجیره تامین و هماهنگی کانال را به صورت مجزا بررسی کرده اند. در مقابل مقاله حاضر به بررسی مسائل به حاشیه راندن دوبل در یک زنجیره تامین مسئول اجتماعی می پردازد. اگر چه هسو و چانگ (2008) از انتقال پولی اگزوژن برای هماهنگ کردن یک شبکه زنجیره تامین مسئول اجتماعی استفاده کرده اند، این مقاله از یک روش درون زا نه تنها برای هماهنگی کانال بلکه همچنین برای توزیع سود مازاد در میان اعضای کانال استفاده می-کند. دوم، در نی و همکاران (2010) عرضه کننده CSR را انجام می دهد و شرکت پایین دست هزینه CSR را از طریق قرارداد قیمت عمده فروشی به اشتراک می گذارد هر چند هماهنگی کانال بررسی نمی شود. با فرض اینکه هر یک از اعضای کانال دارای هزینه CSR هستند نیکل و همکاران (2012) سود برد-برد را از طریق تعامل استراتژیک پیدا کرده اند. مقاله حاضر فرض می کند که عضو کانال بالادست هزینه CSR دارد و روشی را نشان می دهد که سود کانال بهینه را از طریق هماهنگی می یابد. سوم، تقریبا در تمام مقالات در مدیریت زنجیره تامین سنتی به حاشیه راندگی دوبل با استفاده از انواع قرارداد پرداخت جانبی حل و فصل می شود. با این حال، در این تنظیمات، گذشته تاریخی نسبت به هماهنگی، به این پرسش که چگونه سهم ها تعیین می شوند پرداخته نشده است (ناگراجان و سوسیک، 2008). علاوه بر هماهنگی کانال مقاله حاضر از محصول چانه زنی نش برای توزیع سود مازاد در میان اعضای کانال استفاده می کند.

Abstract

         This paper analyzes coordination of a manufacturer-distributer-retailer supply chain, where the manufacturer exhibits corporate social responsibility (CSR). In manufacturer-Stackelberg game setting, the paper proposes a contract-bargaining process to resolve channel conflict and to distribute surplus profit among the channel members. The contract-bargaining process consists of two wholesale price discount-Nash bargaining. One between the distributer and the retailer based on the outcome of that between the distributer and the manufacturer. Although the contract-bargaining process cuts out channel conflict and distributes surplus profit, the wholesale prices are quite different from that of a pure profit maximizing supply chain. The wholesale price of the manufacturer is less than it’s marginal production cost above a threshold of CSR. Even it is negative for the manufacturer’s heavy CSR practice. So, the manufacturer’s profit may be negative. The behaviour of the wholesale price of the distributer is same as that of the manufacturer but for higher threshold of CSR.

1. Introduction

        Coordination through cooperation is imperative for improving channel wide performance because it offers the potential to realize substantial profit benefit. To coordinate a supply chain, contracts are designed among the decentralized decision makers such that the difference between outcome of a centralized decision and a decentralized decision can be neutralized. The basic objective behind designing a coordination contract is to incentimize decentralized channel members to act coherently with one another. A variety of side-payment contracts (eg. quantity discount (Li and Liu, 2006), two-part tariff (Goering, 2012; Modak et al. 2015c), revenue sharing (Panda, 2013a, 2014a), sales rebate (Wong et al., 2009), buy back (Ding and Chen,2008), credit option (Du et al., 2013), commitment to purchase quantity (Zhang et al., 2011), mail-in-rebate (Saha et al., 2015), etc have been used in supply chains as the ways of cutting out channel conflict. These contracts differ by the contractual clauses among the channel members and are primarily concerned with quantity, time, quality and price.1

       CSR is a form of corporate self regulation that currently does not has unique definition. Broadly CSR can be defined as a doctrine that promotes expanded social stewardship by businesses and organizations. CSR suggests that corporations embrace responsibilities toward a broader group of stakeholders (customers, employees and the community at large) in addition to their customary financial obligations to stockholders. In the current global business environment CSR is now a determining factor in consumer and client choice, which companies cannot afford to ignore. According to the results of a global survey in 2002 by Ernst & Young, 94% of companies believe the development of a CSR strategy can deliver real business benefits, however only 11 per cent have made significant progress in implementing the strategy in their organization. Senior executives from 147 companies in a range of industry sectors across Europe, North America and Australasia have been interviewed for the survey. The survey has concluded that CEOs are failing to recognize the benefits of implementing CSR strategies, despite increased pressure to include ethical, social and environmental issues into their decision-making processes. For example, on social issue, largest apparel retailer GAP admits to charge of its substandard working conditions in as many as 3000 factories worldwide (Merrick, 2004). Nike is often accused for inhuman labour and business practices in Asian manufacturing factories (Amaeshi et al., 2008). For environmental issues, in 2009 a group of 186 institutional investors having assets of 13 trillion US dollars have signed a statement. It suggests directions to deal with global warming and greenhouse gases (Economist, 2009). The research has found that company CSR programs influence 70% of all consumer purchasing decisions, with many investors and employees also being swayed in their choice of companies. Recent empirical evidence shows that customers are willing to pay a higher price for products with CSR attributes (Auger et al., 2003). Modern theoretical and empirical analysis indicate that firms can strategically engage in socially responsible activities to increase private profits. Given that the firms stakeholders may value the firms social efforts, the firm can obtain additional benefits from enhancing the firms reputation and the ability to generate profits by differentiating its product. As a result many leading international brands like WalMart, Nike, Adidas, GAP have been impelled to incorporate CSR in their complex supply chains by a code of conducts (Amaeshi et al., 2008).

        This paper intends to merge two research areas, CSR and channel coordination in a three-echelon supply chain that consists of a manufacturer, a distributer and a retailer. Beside pure profit motive the manufacturer has the intend to swell stakeholder’s welfare by exhibiting CSR. In manufacturer-Stackelberg game setting the paper proposes a contract-bargaining process to resolve channel conflict and to distribute surplus profit among the channel members. In the contract-bargaining process the manufacturer first provides wholesale price discount to the distributer and bargains with the distributer for profit share. Based on the intermediate profit, the distributer provides wholesale price discount and bargains with the retailer for profit share. While formulating the model instead of considering the manufacturer’s CSR activities the paper considers the effect of CSR in the form of consumer surplus in the manufacturer’s profit. So, the socially responsible manufacturer maximizes it’s pure profit plus a share of consumer surplus that it accrues from it’s stakeholders. (Lambertini and Tampieri (2010), Goering (2007, 2008), Kopel and Brand (2012)). The underlying principle of the paper is based on the classic paper of Vickers (1985) and hence the result supports the result of Vickers that non-profit maximizing firm may earn higher profits than would profit-maximizers. Here the objective of the manufactuer is to engage in CSR and to find the effects that CSR tends to bring about. The outcome of the paper indicates that when the manufacturer concentrates more on CSR than profit, it’s total profit is always higher than pure profit. On the other hand, the channel behaves more competitively than a pure profit maximizing supply chain by exhibiting CSR because it generates higher output by setting lower price. That is, wholesale price of the manufacturer behaves differently from that of a pure profit maximizing supply chain. The CSR has considerable impact on the wholesale price it may be less than marginal production cost or even negative for heavy CSR activity. Although total profit of the channel member increase, the pure profits may be zero of less, which is not desirable. Thus, for acceptable pure profit and for exhibition of social responsibility there must be a limit of CSR up to which a firm can practice CSR.

2. Literature review

        Although use of coordination contract to cut out double marginalization in two-echelon supply chain has been explored extensively, models dealt with resolving channel conflict in three-echelon supply chain are notably fewer. In practice it is more difficult to resolve channel conflict in a three-tire supply chain by applying coordination contract than a two-tire supply chain. When the number of echelon increases, self cost minimizing/profit maximizing objectives increase. As a result, dimension of the solution space increases and the channel coordination using contract becomes more complex. Also, many difficulties remain when it comes to carry out any coordination contract for channel members. For example geographical constraints, administrative problems, performance measurement and incentives at individual forms based on local perspective, dynamically interchanging products and the like (Kanda and Deshmukh 2008). Focusing on multi-echelon supply chain Munason and Rosenblatt (2001) have developed a supplier-manufacturer-retailer chain and have explored channel coordination using quantity discount. Jaber et al. (2006) have extended Munason and Rosenblatt’s model by assuming profit function, discount dependent demand and profit sharing. Jaber et al. (2010) have studied a three-echelon supply chain with learning based continious improvement. Saha et al. (2013) have considered a three-echelon supply chain coordination problem, where demand is linear in price. They have used mail-in-rebate and downwarddirect-discount for channel coordination. Jaber and Goyal (2008) have investigated the coordination of order quantities in a three-tire supply chain, where they have allowed more than one member at each echelon. Ding and Chen (2008) have used flexible buy back contract to coordinate a three-level supply chain, where the profit is divided among the channel members freely. Panda et al. (2014) have used disposal cost sharing as the coordination contract for a manufacturer-distributer-retailer chain that deals with perishable product. They have assumed that the manufacturer and the distributer form a coalition and the coalition shares the retailer’s disposal cost. Modak et al. (2015a) have considered a three-tire supply chain, where in the downstream two retailers play Cournot, Collusion and Stackelberg games. They have used two-part tariff and franchise for channel coordination and have performed a preference analysis for the channel members’ preference of game behaviour.

         Although there is a rich content on CSR consideration in individual firm in a supply chain, application of CSR in the entire supply chain has emerged in the last two decades. Murphy and Poist (2002) have considered a CSR supply chain and have suggested a total responsibility approach by adding social issues to traditional economy. Through a case study and survey research Carter and Jennings (2002) have explained the necessity of CSR consideration in supply chain decision making. Using French sample data Ageron et al. (2012) have found several conditions, which lead to a successful sustainable supply chain management. For an environmentally responsible supply chain network Cruz (2008) has traced equilibrium condition by using multi-criteria decision making approach. Cruz and Wakolbinger (2008) have extended the model to multi-period setting for measuring long-term effects of CSR. Hsueh and Chang (2008) have considered a socially responsible supply chain network and have demonstrated that social responsibility sharing through monetary transfer leads to channel optimization. Panda et al. (2014) have developed a two-echelon supply chain , where either the manufacturer or the retailer practices CSR and have used quantity discount to coordinate the chain. Savaskan et al. (2004) have focused on identifying a socially responsible close loop supply chain that is involved in product manufacturing and remanufacturing. Cruz (2009) has developed a decision support system framework for modelling and analysis of a CSR supply chain network. Ni et al. (2010) have developed a two-tire CSR supply chain by assuming that the dominant upstream channel member’s CSR cost is shared by the downstream channel member through wholesale price contract. Ni et al. (2012) have developed a two-echelon supply chain by assuming that each channel member has individual CSR cost. They have examined the effects of strategic interactions between the channel members under game theoretic setting. Hsueh (2014) has used a new revenue sharing contract to coordinate a CSR supply chain. Considering French sample data Crifo et al. (2015) have analyzed how different combinations of CSR affect economic performance and have compared the result based on quality of CSR and quantity of CSR. In this direction the works of Modak et al (2015b), Chen and Slotnick (2015), Ding et al. (2015), Subramanian and Gunasekaran (2015) are worth mentioning.

        Bargaining refers to situations where two or more players, who have the opportunity to collaborate from mutual benefit in more than one way. There are two streams, axiomatic approach and strategic approach, of research and application of bargaining theory. The axiomatic approach requires the resulting solution should possess a set of axioms, whereas in the strategic approach the outcome is predicted by the concept of subgame perfect equilibrium. Bargaining in practice is the relationship that involves bargaining over the term of trade such as bargaining for compensation, wholesale price etc. Gurnani and Shi (2006) have used a generalized Nash bargaining model to study a business-to-business supply chain. Kohli and Park (1989) have first applied bargaining in supply chain, in which a buyer and seller negotiate the terms of a quantity discount contract in an EOQ setting by applying the approach of Kalai and Smordinsky (1975). Kalai and Smordinsky (1975) model suggests that both parties equally share system surplus to achieve channel coordination. Sheu (2011) has used Nash bargaining framework for a green supply chain to investigate the problem of negotiations between producers and reverse-logistics suppliers for cooperative agreements under government intervention. Gan, sethi, Yan (2011) have examined coordination contract in three different cases for a supply chain with risk averse agent. They have explored that their contract yield the Nash bargaining solution for the case, where the supplier as well as the retailer maximizes their own expected utility. Summary of cooperative bargaining models in supply chain can be found in review article of Nagrajan and Sosic (2008). In this direction the works of Panda (2013a,b, 2014b), Eartrogal and Wu (2001) are worth mentioning.

         The objectives of the paper differ significantly from the prior works as follows. First, previous researches have explored CSR, effects of CSR on supply chain and channel coordination discretely. In contrast the present paper examines the double marginalization issues in a socially responsible supply chain. Although Hsueh and Chang (2008) have used exogenous monetary transfer to coordinate a socially responsible supply chain network, this paper uses an endogenous procedure not only to coordinate the channel but also to distribute the surplus profit among the channel members. Second, in Ni et al. (2010) the supplier performs CSR and the downstream firm shares the CSR cost through wholesale price contract though channel coordination is not examined. Assuming each channel member has CSR cost Ni et al. (2012) have found win-win profits through strategic interaction. The present paper assumes that the upstream channel member has CSR cost and demonstrates a procedure that finds optimal channel profit through coordination. Third, in almost all the papers in traditional supply chain management the double marginalization is resolved by using variety of side payment contract. However, in these settings, ex post to coordination, the question of how the shares are determined is left unaddressed (Nagrajan and Sosic, 2008). Besides channel coordination the present paper uses Nash bargaining product to distribute surplus profit among the channel members.

چکیده
1. مقدمه
2. بررسی ادبیات موضوع
3. شرح مدل و تجزیه و تحلیل عمومی
3.1 تصمیم متمرکز
3.2 تصمیم غیر متمرکز
3.3 هماهنگی کانال، در محدوده فرصت های برنده - برنده و توزیع سود خالص مازاد است.
3.4 اثر CSR
4 خلاصه و جمع بندی
منابع 

Abstract
1. Introduction
2. Literature review
3. Model description and basic analysis
3.1 Centralized decision
3.2 Decentralized decision
3.3 Channel coordination, ranges of win-win opportunities and surplus pure profit distribution.
3.4 Effects of CSR
4 Summary and concluding remarks
References