چکیده
کلید واژه ها
مقدمه
مرور مطالعات پیشین
CSR و شرکت های خصوصی
یارانه های دولتی و رقابت پذیری
یارانه های دولتی و CSR
مدل های نظری و تجربی
مدل نظری
روش شناسی تجربی
انتخاب نمونه و منابع داده
طراحی مدل و توضیحات متغیر
نتایج برآورد
توضیحات داده ها
محاسبات نویسنده
یارانه های دولتی و CSR
نمونه مشکل خود انتخابی
جایگزین متغیرهای کلیدی
در نظر گرفتن ویژگی های چرخه عمر شرکت
رقابت در بازار، یارانه ها و CSR
تجزیه و تحلیل بیشتر
تاثیر اعداد یارانه ها
تاثیر میزان یارانه
تأثیر ترجیحات صنعت
تأثیر ارتباطات سیاسی
نتیجه گیری
پیامدهای سیاست
جهت گیری و محدودیت تحقیقات آینده
منابع
Abstract
Keywords
JEL code
Introduction
Literature review
CSR and private enterprises
Government subsidies and competitiveness
Government subsidies and CSR
Theoretical and empirical models
Theoretical model
Empirical methodology
Sample selection and data sources
Model design and variable description
Estimation outcomes
Data description
Author calculations
Government subsidies and CSR
Sample self-selection problem
Replace key variables
Consider the life cycle characteristics of the enterprise
Market competition, subsidies and CSR
Further analysis
Impact of the number of subsidies
Impact of subsidy amount
Influence of industry preferences
Impact of political connections
Conclusion
Policy implications
Future research direction and limitation
Declaration of Competing Interest
References
چکیده
مشارکت شرکتی با مسئولیت اجتماعی (CSR) یک عمل داوطلبانه است. با این حال، دولتها اخیراً با ارائه حمایتهای تحقیق و توسعه و معافیتهای مالیاتی، موضع حمایتی بیشتری اتخاذ کردهاند. بنابراین، این پژوهش به بررسی نقش یارانههای دولتی (Sub) در CSR با توجه به میزان و تعداد یارانهها و نوع صنعت در فضای رقابتی تجاری میپردازد. این مقاله پیوندهای نظری را از طریق ساخت یک مدل بازار انحصاری شرکتهای خصوصی بر اساس پارادایم ساختار-رفتار-عملکرد (SCP)تئوری سازمان صنعتی ایجاد میکند. علاوه بر این، مطالعه ما رابطه تجربی را با استفاده از مجموعه دادهای از 100 شرکت فهرست شده در پاکستان که از سال 2011 تا 2019 با استفاده از روشهای خطای استاندارد قوی و یک برآوردگر اثرات ثابت IV مشاهده شدهاند، آزمایش میکند. نتایج نشان میدهد که یارانههای دولتی به طور قابلتوجهی شرکتهای خصوصی را برای انجام فعالانه مسئولیتهای اجتماعی خود تشویق میکنند و رقابت بازار محصول نقش واسطهای را ایفا میکند که گزاره نظری را تأیید میکند. این اثر در تمام مراحل چرخه حیات شرکت قابل مشاهده است. علاوه بر این، این رابطه در مورد یارانههای دولتی کوچک و متوسط، صنایع رقابتی و شرکتهایی که هیچ ارتباط سیاسی ندارند، برجستهتر است. نتایج بیشتر نشان می دهد که رقابت در بازار محصول کانال اصلی است که از طریق آن یارانه های دولتی بر CSR تأثیر می گذارد. در عین حال، بهینه سازی تخصیص منابع مالی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
Corporate involvement with social responsibility (CSR) is a voluntary practice. However, governments have recently adopted a more supportive stance by providing research and development support and tax exemptions. Therefore, this study examines the role of government subsidies (Sub) in CSR, considering the amount and number of subsidies and the type of industry in a competitive business environment. The paper establishes theoretical linkages through the construction of an oligopolistic market model of private enterprises based on industrial organisation theory's structure−conduct−performance (SCP) paradigm. Moreover, our study tests the empirical relationship using a dataset of 100 listed companies in Pakistan observed from 2011 to 2019 using robust standard error methodologies and a fixed effects IV estimator. The results show that government subsidies significantly promote private enterprises to actively fulfil their social responsibilities, and product market competition plays an intermediary role that endorses the theoretical proposition. This effect is visible at all stages of the enterprise’s life cycle. Additionally, the relationship is more prominent in the case of low- and medium-sized government subsidies, competitive industries, and firms with no political connections. The results further reveal that product market competition is the primary channel through which government subsidies influence CSR. Concurrently, optimising the allocation of financial resources has specific significance.
Introduction
Economic globalisation and development have resulted in social issues such as pollution, food safety, resource waste, and labour conflicts (Khurshid et al., 2020). Customers are increasingly avoiding goods produced by enterprises that lack human care and employee welfare, opting instead for environmentally responsible alternatives (Ageron, Gunasekaran & Spalanzani, 2012). Consequently, corporate social responsibility (CSR) has attracted significant attention from both business and academia. CSR, being self-regulating, can serve as a business model (Khurshid, Kedong, Calin & Khan, 2017), and is accountable to stakeholders, itself, and the public; all are therefore aware of its role (e.g. pollution control, disaster relief, social welfare programmes, charity) in society (Zhang, Khurshid, Wang & Balt ateanu, 2021 ¸ ). CSR incorporates the values of enterprises and helps differentiate products in different ways (Zhang, Zhang, Fung, Rangaiah & Ng, 2018). Investors also value firms with high social responsibilities, which help achieve long-term growth objectives and lead to sustainable development (Besiou & Van Wassenhove, 2016). This social role of corporations puts extra pressure on them, as they gravitate between values and objectives specific to profit, the environment, human life, and well-being (Du, Bhattacharya & Sen, 2007). However, the social dimension and environmental performance help a firm attract investor interest and potentially enhance future financial benefits (Dyck, Lins, Roth & Wagner, 2019).
Conclusion
The CSR phenomenon is still new for developing economies and is not actively reported in many countries; however, subsidisation has a long history. Therefore, this study examines the influence of subsidies on CSR from different perspectives and shows the importance of the active use of subsidies and their role in enhancing CSR efforts, specifically from the private firm’s perspective, which indulges in such practices for profit maximisation purposes. The relationship between variables in this context has not been discussed in the literature. To date, there is evidence in the case of developing economies. Pakistan and other developing economies have similar socioeconomic-political traits; therefore, countries with similar characteristics can benefit from these outcomes. The validity and robustness of the results were tested from different viewpoints, which increased the novelty of this study.
H1: Keeping the other variables constant, government subsidisation policies help private enterprises accomplish their CSR goals.
H2: Keeping the other variables constant, government subsidies discourage market competition.
H3: Keeping the other variables constant, growing market competition negatively affects private firms’ CSR.