دانلود مقاله پیش بینی پاسخ به توانبخشی فیزیوتراپی در بیماران مبتلا به شکستگی مهره با قوز قفسه سینه
چکیده
مقدمه
روش ها
نتایج
بحث
منابع
Abstract
Introduction
Methods
Results
Discussion
Data Availability
References
چکیده
اهداف
برای توصیف ویژگی‌های شرکت‌کننده بر اساس شدت کیفوز، رابطه بین کیفوز و عملکرد فیزیکی را بررسی کنید و بررسی کنید که آیا شدت کیفوز بهبود را پس از مداخله فیزیوتراپی پیش‌بینی می‌کند یا خیر.
طراحی و تنظیم
تجزیه و تحلیل طولی ثانویه آزمایش PROVE، یک RCT چند مرکزی. داده‌ها از هر سه بازوی آزمایشی ادغام شدند و بر اساس شدت کیفوز پایه برای تجزیه و تحلیل مدل مختلط خطی به گروه‌های چارکی تقسیم شدند.
شركت كنندگان
604 مرد و زن با شکستگی مهره های ناشی از پوکی استخوان.
اقدامات اصلی نتیجه
میانگین تخمینی حاشیه ای گزارش شده از مدل های ترکیبی تنظیم شده برای کیفوز قفسه سینه، تست پیاده روی شش دقیقه ای (6MWT)، دسترسی عملکردی و باتری فیزیکی با عملکرد کوتاه (SPPB).
نتایج
کیفوز قفسه سینه در 4 ماهگی و 12 ماهگی در شرکت کنندگان با هایپرکیفوز متوسط (-2.4 درجه و -3.0 درجه) و هایپرکیفوز شدید (-5.7 درجه و 8.0- درجه) بهبود یافت. نمرات دسترسی عملکردی در گروه هایپرکیفوز شدید در مقایسه با گروه های طبیعی و هیپوکیفوز حداقل 2.3 سانتی متر کمتر بود. نمرات 6MWT در گروه هایپرکیفوز شدید در مقایسه با گروه کیفوز طبیعی به میزان 39.6 متر بدتر بود. نمرات SPPB در گروه هایپرکیفوز شدید در مقایسه با گروه کیفوز طبیعی با 0.72 امتیاز بدتر بود، اما همه شرکت کنندگان، صرف نظر از شدت کیفوز، SPPB را در 4 ماهگی 0.42 امتیاز و در 12 ماهگی 0.25 امتیاز بهبود دادند.
نتیجه گیری
نتایج نشان می‌دهد که تظاهرات با هیپرکیفوزیس و شکستگی مهره‌های پوکی استخوان از بهبود انحنای قفسه سینه و عملکرد فیزیکی پس از فیزیوتراپی در مقایسه با مقادیر پایه جلوگیری نمی‌کند. در حالی که کیفوز بالاتر با نمرات عملکرد فیزیکی ضعیف‌تر ارتباط داشت، شدت کیفوز پایه نمی‌توانست تغییر در معیارهای عملکرد فیزیکی را پیش‌بینی کند.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
Objectives
To describe participant characteristics based on kyphosis severity, examine the relationship between kyphosis and physical function, and investigate whether kyphosis severity predicts improvement after physiotherapy intervention.
Design and setting
Secondary longitudinal analysis of the PROVE trial, a multicentre RCT. Data from all three trial arms were pooled and divided into quartile groups according to baseline kyphosis severity for linear mixed model analysis.
Participants
604 men and women with osteoporotic vertebral fracture.
Main outcome measures
Estimated marginal means reported from adjusted mixed models for thoracic kyphosis, Six-minute Walk Test (6MWT), functional reach and Short Performance Physical Battery (SPPB).
Results
Thoracic kyphosis improved at 4-months and 12-months in participants with moderate hyperkyphosis (-2.4 ° and -3.0 °) and severe hyperkyphosis (-5.7 ° and -8.0 °). Functional reach scores were lower in the severe hyperkyphosis group compared to normal and hypokyphosis groups by at least 2.3 cm. 6MWT scores were worse in the severe hyperkyphosis group compared to the normal kyphosis group by 39.6 m. SPPB scores were worse in severe hyperkyphosis group compared to the normal kyphosis group by 0.72 points, but all participants, regardless of kyphosis severity, improved SPPB at 4 months by 0.42 points and at 12 months by 0.25 points.
Conclusions
Results suggest that presenting with hyperkyphosis and osteoporotic vertebral fracture does not prevent improvement in thoracic curvature and physical performance after physiotherapy compared with baseline values. While higher kyphosis correlated with poorer physical function scores, baseline kyphosis severity could not predict change in physical function measures.
Introduction
Osteoporosis is characterised by low bone mineral density and deterioration in bone structure, resulting in skeletal fragility and fractures. Osteoporotic vertebral fractures (OVF) are estimated to affect at least 20% of older adults in the UK, with 0.6% to 1.1% of this population incurring a new vertebral fracture each year [[1]]. OVFs cause spinal deformity including height loss and hyperkyphosis, with each fracture increasing kyphosis on average by 3 ° to 4 ° [[2]]. Thoracic kyphosis curvature in young adults is normally between 20 ° to 40 ° [[3]]. Hyperkyphosis is defined as exaggerated kyphosis curvature and affects approximately 40% of older adults [[3]]. OVFs and hyperkyphosis both typically progress with age, and while they are not synonymous physiological phenomena and can progress independently, they also interact and overlap in their presentation [[4]]. Both alter spinal biomechanics, and with each additional 15 ° of kyphosis there is a 1.9 times increase in the risk of sustaining a vertebral fracture [[5]].
Results and analyses
This study analysed 604 participants: 87% (n = 525) were female, mean age was 72 (SD 9) years and mean thoracic kyphosis angle was 47.4 ° (SD 17.3 °). Eleven participants from the full trial (n = 615) were excluded due to missing baseline kyphosis measurements. Linear mixed models accommodate for missing longitudinal data therefore all 604 participants were analysed. The subgroups based on thoracic kyphosis quartile were: (Q1) 8.7°-35.5 °, hypokyphosis to normal kyphosis; (Q2) 35.6°-46.0 ° normal kyphosis; (Q3) 46.1-56.9 ° moderate hyperkyphosis; and (Q4) 57.0°-119.8 ° severe hyperkyphosis (Fig. 1).