دانلود مقاله بررسی پتانسیل خدمات مراقبت سلامت روان با فناوری های دیجیتال
چکیده
مقدمه
روش ها
نتایج
پیامد برنامه ای یافته ها
بحث
قدرت و محدودیت ها
نتیجه گیری
منابع
Abstract
Introduction
Methods
Results
Programmatic implication of the findings
Discussion
Strength and limitations
Conclusion
Relevance for clinical practice
References
چکیده
زمینه
بنگلادش کشوری با درآمد متوسط پایین است که به دلیل کمبود متخصصان بهداشت روان، سواد سلامت روان محدود و بدنامی جامعه، تحت تأثیر کمبود شدید خدمات بهداشت روانی قرار گرفته است. در سایر کشورهای با درآمد کم و متوسط، ارائه آنلاین خدمات مراقبت از سلامت روان به مسائلی پرداخته است که در دسترس بودن خدمات، دسترسی، آگاهی انبوه از خدمات و انگ را تحت تأثیر قرار می دهد.
هدف، واقعگرایانه
مطالعه حاضر به دنبال درک ادراک ذینفعان از پتانسیل ارائه خدمات بهداشت روانی مبتنی بر رسانه دیجیتال در تقویت سیستم سلامت روان بنگلادش بود.
روش
مصاحبه‌های عمیق آنلاین با هفت روان‌پزشک و یازده نفر با تجربیات زیسته مسائل بهداشت روان انجام شد. علاوه بر این، دو گروه متمرکز آنلاین با ده روانشناس و نه کارآفرین سلامت روان انجام شد. برای شناسایی مضامین از تحلیل موضوعی رونوشت های صوتی استفاده شد.
نتیجه
ذینفعان دریافتند که مزایای خدمات سلامت روان مبتنی بر رسانه های دیجیتال شامل پتانسیل افزایش آگاهی، در دسترس بودن و دسترسی به خدمات سلامت روان است. شرکت کنندگان توصیه کردند: بازسازی مسیرهای موجود. استفاده از رسانه های اجتماعی برای افزایش آگاهی؛ و اجرای استراتژی هایی که خدمات مختلف مبتنی بر دیجیتال را برای تقویت سیستم سلامت روان و پرورش رفتارهای مثبت جویای سلامت روان ادغام می کند.
نتیجه
افزایش آگاهی سلامت روان، همراه با استفاده مناسب از رسانه های دیجیتال به عنوان بستری برای توزیع اطلاعات و ارائه خدمات روانی، می تواند به ارتقای مراقبت از سلامت روان کمک کند. برای تقویت خدمات سلامت روان در بنگلادش، خدمات مناسب، افزایش پوشش شبکه و آموزش در مورد سلامت روان دیجیتال مورد نیاز است.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
Background
Bangladesh is a lower-middle-income country affected by a severe lack of mental health service availability due to a scarcity of mental health experts, limited mental health literacy, and community stigma. In other low and middle-income countries, the online provision of mental health care services has addressed issues affecting service availability, accessibility, mass awareness of services, and stigma.
Objective
The current study sought to understand stakeholders' perceptions of the potential of digital media-based mental health care delivery in strengthening Bangladesh's mental health system.
Method
Online in-depth interviews were conducted with seven psychiatrists and eleven people with lived experiences of mental health issues. In addition, two online focus groups were conducted with ten psychologists and nine mental health entrepreneurs. A thematic analysis of the audio transcriptions was used to identify themes.
Result
Stakeholders perceived that the benefits of digital media-based mental health services included the potential of increasing the awareness, availability, and accessibility of mental health services. Participants recommended: the rehabilitation of existing pathways; the use of social media to raise awareness; and the implementation of strategies that integrate different digital-based services to strengthen the mental health system and foster positive mental health-seeking behaviors.
Conclusion
Growing mental health awareness, combined with the appropriate use of digital media as a platform for distributing information and offering mental services, can help to promote mental health care. To strengthen mental health services in Bangladesh, tailored services, increased network coverage, and training are required on digital mental health.
Introduction
The global burden of mental health (MH) conditions is a major public health concern accounting for 32.4% of years lived with disability (YLDs) and 13% of disability-adjusted life-years (DALYs) (Hossain et al., 2014; Mathers, 2008; Vigo et al., 2016). A recent systematic review showed a higher prevalence (14.2%) of common mental health disorders (CMD) in South Asian countries compared to worldwide prevalence, whereas depressive disorders accounted for 9.8 million DALYs (Ogbo et al., 2018; Naveed et al., 2020; Polanczyk et al., 2015).
Conclusion
Given the increased burden of MH disorders globally and the ongoing COVID-19 pandemic circumstances, the shift to digital mental health care was the most suitable option for service users and providers in Bangladesh. Hence, it was much needed to explore the contemporary perspectives and document the key stakeholders' viewpoints regarding the widely used digital mental health care services. These study findings revealed how digital MH care was perceived as beneficial to increasing MH literacy and accessible by the people despite the challenges induced by the pandemic. The study findings set the foundation for further longitudinal studies on digital MH care to assess the effectiveness and explore perspectives of diverse root-level stakeholders expanding the geographic areas.