دانلود مقاله مدیریت بحران به عنوان یک نظام یادگیری
چکیده
مقدمه
پیشینه
مدلی برای درک چگونگی سازگاری و تغییر سیستم ها از طریق یادگیری
قابلیت های مدیریت بحران به عنوان یک سیستم یادگیری سیستم ها
بحث
نتیجه گیری
منابع
Abstract
Introduction
Background
A model for understanding how systems adapt and transform through learning
Crisis management capabilities as a learning system-of-systems
Discussion
Conclusions
References
چکیده
در دنیایی با تهدیدها و آسیب‌پذیری‌های در حال تغییر، بازیگران درگیر در مدیریت بحران نیاز به یادگیری مستمر دارند تا توانایی‌های خود را در بین بحران تطبیق داده و تغییر دهند. بازیگران مدیریت بحران را می توان به عنوان یک سیستم-سیستم های ناهمگن در نظر گرفت، که در آن هر خرده سیستم، یعنی بازیگر، نقش، فرهنگ و رویه های خاص خود را دارد، اما در جایی که هیچ نظریه مشترکی در حال استفاده وجود ندارد. دستیابی به یک تغییر آگاهانه و هماهنگ در چنین سیستمی یک چالش قابل توجه است. این چالش بیشتر توسط دوگانگی سیستم مدیریت بحران، که یک سیستم برنامه ریزی در بین بحران ها و یک سیستم واکنش در هنگام بحران است، تأکید می کند. در این مقاله، نظریه‌های یادگیری سازمانی با تئوری سیستم‌های عمومی ترکیب می‌شوند تا مدلی برای نحوه یادگیری سیستم‌ها به منظور تطبیق و تغییر شکل دهند. معادل سازی پیکربندی سیستم با مفهوم تئوری در حال استفاده امکان بحث در مورد یادگیری تک حلقه ای و دو حلقه ای را به عنوان تغییرات در عناصر سیستم واحد و روابط آنها و در پیکربندی کلی سیستم به ترتیب فراهم می کند. این مدل برای افزایش درک پویایی یادگیری و تغییر در سیستم های مدیریت بحران استفاده می شود. علاوه بر این، مفهوم اثربخشی به عنوان اندازه‌گیری عملکرد هنگام ارزیابی سیستم مدیریت بحران و زیر سیستم‌های آن پیشنهاد می‌شود.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
In a world of ever-changing threats and vulnerabilities, the actors involved in crisis management need to learn continuously in order to adapt and transform their capabilities, also in-between crisis. The crisis management actors can be regarded as a heterogeneous system-of-systems, where each sub-system, i.e., actor, has its specific role, culture, and procedures but where there exists little of any common theory-in-use. Achieving a conscious and coordinated change in such a system-of-systems represents a considerable challenge. This challenge is further underlined by the duality of the crisis management system, being a planning system in-between crises and a response system during crises. In this article, the theories of organisational learning are combined with general systems theory to develop a model for how systems learn in order to adapt and transform. Equating the system configuration with the concept of theory-in-use allows for a discussion on single-loop and double-loop learning as changes in single system elements and their relationships, and in the overall system configuration, respectively. This model is used to enhance the understanding of the dynamics of learning and change in crisis management systems. Further, the concept efficacy is proposed as the measurement of performance when assessing the crisis management system and its sub-systems.
Introduction
Crises are events that affect modern societies in the most fundamental ways, threatening human lives, economies, and societal values. They are characterised by extensive uncertainties and high stakes, as well as by severe constraints in the time available for analysis and response (Boin et al., 2016). Crises can be distinguished from emergencies in that they generally result in challenges that fall outside the normal frameworks of the organisations affected by, or managing, them (Boin, 2009; Borodzicz and van Haperen, 2002; Wybo, 2004). Thereby, crises are difficult to handle by using normal routines and procedures (Lagadec, 2009; OECD, 2015).
Conclusions
Adequate crisis management capabilities are vital for modern societies. However, it is a challenge to develop and maintain these capabilities in a concerted and cost-effective manner, not least due to the heterogeneous character of the crisis management system. Combining general systems theory and the theories of organisational learning makes it is possible to better understand the dynamics of learning and change in the crisis management system, including how the duality of the crisis management system affects these dynamics. Furthermore, by using efficacy as the preferred measurement of performance, some of the difficulties associated with the lack of a common theory-in-use in the crisis management system are overcome. This facilitates a joint assessment of the performance of the system and its sub-systems, and a common process for achieving change. As exercises are important tools to develop and maintain crisis management capabilities, future research is encouraged to focus on how exercises can contribute to this type of structured and concerted system change.