دانلود مقاله پیوند نشر کربن، نوسانات قیمت نفت و توان سرمایه انسانی
چکیده
مقدمه
روش شناسی و داده ها
نتایج و بحث
نتیجه گیری
منابع
Abstract
Introduction
Methodology and data
Results and discussion
Conclusion
References
چکیده
مشارکت فعال بخش شرکتی برای دستیابی به آینده خالص صفر حیاتی است. این مستلزم سرمایه گذاری قابل توجهی در سرمایه انسانی برای تقویت تلاش های آگاهانه تر برای محدود کردن انتشار کربن است. بنابراین ارزیابی رابطه بین انتشار کربن و کارایی سرمایه انسانی بسیار مهم است. این مقاله ارتباط بین کارایی سرمایه انسانی و انتشار کربن را با استفاده از یک نمونه جامع از 5740 شرکت در هشت کشور در طول ده سال تجزیه و تحلیل می‌کند. یافته های ما رابطه منفی بین سرمایه گذاری در سرمایه انسانی و انتشار کربن را نشان می دهد. ما تأکید می‌کنیم که کارایی سرمایه انسانی بهینه می‌تواند به محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای با تقویت انتقال به منابع انرژی تجدیدپذیر و توسعه درک شناختی کمک کند. نتایج برای دوره‌هایی که با رونق و کاهش قیمت نفت مشخص شده‌اند، قوی باقی ماندند. این یافته ها پیامدهای مهمی برای بهینه سازی عملکرد شرکت در عین حفظ اهداف توسعه پایدار دارند.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
The corporate sector's active engagement is vital for achieving a net-zero future. It entails a sizeable investment in human capital to foster more conscious efforts to limit carbon emissions. Therefore it is critical to evaluate the nexus between carbon emissions and human capital efficiency. This paper analyzes the link between human capital efficiency and carbon emissions using a comprehensive sample of 5740 firms across eight countries spanning over ten years. Our findings show a negative relationship between investment in human capital and carbon emissions. We emphasize that optimal human capital efficiency can help limit emissions by fostering the transitions to renewable energy sources and the development of cognitive appreciation. The results remained robust for periods marked by booming and receding oil prices. These findings have important implications for optimizing firm performance while preserving sustainable development goals.
Introduction
Environmental well-being is critical for many reasons, and it impacts not only the social fabric but has economic outcomes. The suboptimal use of natural commodities also triggers ecological degradation, and consistent use of non-renewable natural resources poses a genuine threat (Bansal et al., 2021; Sharma et al., 2021a; Sharma et al., 2021b; Sun et al., 2021). Consequently, we may observe an increase in sovereign risk (Chaudhry et al., 2020; K.-H. Wang et al., 2021), deterioration of credit portfolios (Ji et al., 2021b), regression in investment performance (Ji et al., 2021b), increase in systematic risk (Ji et al., 2021a), and asset transitions (Guo et al., 2022; Yan et al., 2021).
Conclusion
The consistent use of natural resources for energy generation is a constant source of environmental degradation. Although the world economy will have to rely on oil and gas for energy production in the foreseeable future, efforts are underway to limit the resulting carbon emissions and ecological issues. The onus of these efforts is on various stakeholders, including governments, corporates, investors, legislators, etc. The corporate sector is a significant contributor to greenhouse emissions, and their active involvement is imperative to achieve a netzero future. At the firm level, some factors like research and development, innovation, etc., have the demonstrated ability to curtail greenhouse emissions. However, the relationship between firm-level human capital and carbon emissions remains unexplored, and in this paper, we attempt to investigate this gap.