دانلود مقاله ارتباط توسعه گردشگری و کاهش فقر
چکیده
مقدمه
مروری بر مطالعات
روش شناسی
نتایج
نتیجه گیری و پیامدها
منابع
Abstract
Introduction
Literature review
Methodology
Results
Conclusions and implications
References
چکیده
علیرغم اهمیت گردشگری برای فقرزدایی، مطالعات محدودی رابطه بین توسعه گردشگری و کاهش فقر چند بعدی را بررسی کرده است. کار حاضر پیوند گردشگری-فقر را از منظر فقر چند بعدی (شامل فقر مربوط به ابعاد اقتصادی، آموزشی، مراقبت های بهداشتی و رفاه اجتماعی) بر اساس تجزیه و تحلیل جداسازی در 74 شهرستان ملی فقیر جنوب غربی چین بر اساس بررسی کرد. دوره 2007-2016. نتایج نظم های زیر را نشان می دهد. اول، یک رابطه همگام سازی مثبت بین توسعه گردشگری و کاهش فقر چند بعدی وجود دارد. دوم، رابطه بین توسعه گردشگری و کاهش فقر چند بعدی ناپایدار است و اثرات کاهش فقر گردشگری در دهه گذشته در حال کاهش بوده است. ثالثاً با توسعه گردشگری، کاهش فقر در ابعاد اقتصادی، بهداشتی و رفاهی اجتماعی به طور کلی دستاوردهایی داشته است، در حالی که کاهش فقر آموزش روند معکوس را نشان داد. نتایج و پیامدهای این مطالعه بینش‌های اساسی را در مورد بحث پیوند گردشگری-فقر ارائه می‌کند و جهت‌هایی را برای سیاست‌های کاهش فقر از طریق توسعه گردشگری ارائه می‌دهد.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
Despite the importance of tourism for poverty relief, limited studies have investigated the relationship between tourism development and multidimensional poverty reduction. The present work investigated the tourism–poverty nexus from the perspective of multidimensional poverty (including poverty related to economic, education, health care and social welfare dimensions) on the basis of a decoupling analysis in 74 national poverty-stricken counties of Southwest China over the period of 2007–2016. The results reveal the following regularities. First, a positive synchronisation relationship exists between tourism development and multidimensional poverty reduction. Second, the relationship between tourism development and multidimensional poverty reduction is unstable, and the poverty reduction effects of tourism have been shrinking over the past decade. Third, with the development of tourism, the poverty reduction in economic, health care and the social welfare dimensions have made achievements in general, whereas the poverty reduction of education demonstrated an opposite trend. The outcomes and implications of this study provide essential insights to the tourism–poverty nexus debate and offer directions for policies to alleviate poverty through tourism development.
Introduction
As an important sector in developing countries, tourism has been regarded as an efective means to reduce poverty (Ashley & Roe, 2002; Croes & Vanegas, 2008; Croes & Rivera, 2017; Comerio & Strozzi, 2019). Due to the signifcance of tourism to developing countries, the United Nations World Tourism Organisation (UNWTO) launched the Sustainable Tourism–Eliminating Poverty (ST-EP) programme in 2002, and promoted sustainable tourism as a tool of poverty reduction (UNWTO, 2002). The strength of tourism in fghting against poverty has also been highlighted in the sustainable development goals proposed by the United Nations in 2015.
Conclusions and implications
With the increasing attention on multidimensional poverty from scholars and policymakers, rethinking the tourism–poverty nexus from the perspective of multidimensional poverty (including poverty related to economic, education, health care and social welfare) is crucial. By using a decoupling analysis, this paper investigated the nexus between tourism development and MPA. The fndings of this paper contribute to the tourism–poverty relationship debate and provide essential policy insights to alleviate poverty through tourism industry in developing countries.